De jol is een klassieker waar je een beetje respect voor mag hebben
De 12-voetsjollenklasse staat erom bekend dat er tot op hoge leeftijd in gezeild wordt. En dat de gemiddelde leeftijd wellicht ook wat opmerkelijk hoog is… Het zou bijna afschrikkend werken voor jongere zeilers om in de jol te stappen. Maar niets is minder waar! De jol is voor alle leeftijdsgroepen heel aantrekkelijk. En leerzaam: want niet makkelijk te zeilen. En dus een uitdaging om van en in dit oude scheepje het zeilen nog beter onder de knie te krijgen.
De 12-voetsjollenklasse moedigt jongere zeilers aan om ervaring op te doen in de jol (en natuurlijk om de gemiddelde leeftijd te verlagen 😉)
We vroegen aan Sam Groenendaal sinds wanneer hij jol zeilt, hoe dat zo gekomen is en wat hij ervan vindt!
“Ik begon met zeilen toen ik net zeven jaar oud was (nu ben ik 24). Ik kreeg mijn 1e Optimist van mijn oma Tonny Surendonk, die zelf een gepassioneerd zeilster is. Met dit bootje, dat overigens eerst aan mijn neef toehoorde, begon ik bij de Zapi’s, op de KWVL.
Ik hockeyde overigens ook. Of eigenlijk eerst. Al snel begon ik hockey en zeilen te combineren, wat in het begin ook prima haalbaar was. Maar toen ik in beiden sporten steeds beter werd, begon dit lastiger te worden aangezien de wedstrijden vaak op dezelfde dagen plaatsvonden. En 100% beschikbaarheid werd ook steeds belangrijker. Het was zogezegd een beetje ‘schipperen’ en het werd duidelijk dat ik – hoe jammer ook – een keuze moest gaan maken. Toch was ik er snel uit – ik koos ervoor om verder te gaan met zeilen. Wat later stond mijn broer Daan voor dezelfde keuze en ook hij besloot voor de KWVL en het zeilen te gaan. Super bijzonder om dit zo met elkaar te doen.
Toen we ook op groter water gingen zeilen, begon het zeilen hele weekenden te beslaan. Het was dus een intensieve tijd waarin ik behalve goed leerde zeilen, de leukste dingen meemaakten met mijn zeilvrienden. De combinatie van fanatiek zeilen en een hoop plezier maakten van deze sport ook een hele mooi hobby. Een aantal van ons groeiden vervolgens door naar de Splash en daarna naar de ILCA, dus we gaan al heel wat jaren samen op. En ik durf te stellen dat er vriendschappen voor het leven zijn gesloten. Want hoewel we door onze studietijd lang niet allemaal meer zeilen, zien en/of spreken we elkaar vandaag de dag nog steeds.
Mijn oma zeilt haar hele leven al 12-voetsjol. Ze is een fanatiek wedstrijdzeilster en altijd een mooi voorbeeld voor ons geweest wat het is om een passie te hebben. Haar beiden dochters, Patricia en Peggy (laatstgenoemde is mijn moeder), hebben het dus met de paplepel ingegoten gekregen. Het wedstrijdzeilen én de KWVL (of is het andersom 😉) is echt een familieding. Tegenwoordig zie ik mezelf vaker instappen bij mijn oma in de 12-voetsjol. Soms als bemanning maar toch regelmatig ook aan het roer, en dan bemant oma bij mij. Het allerleukste is als we tegen elkaar zeilen, dus oma en ik tegen Patries en mijn moeder of Daan. We zijn dan als het ware concurrenten, maar eerlijk gezegd vind ik dat alleen maar onwijs leuk! En gezellig want dat staat uiteindelijk voorop. Uniek toch?
Jouw oma is een voorbeeld voor Jollenzeilers! Hoe heeft zij jou aangemoedigd?
Het is eigenlijk allemaal bij oma begonnen. Zij heeft mij en mijn broer al op jonge leeftijd aangemoedigd om te gaan zeilen. Ze heeft ons op jonge leeftijd de basics van het zeilen geleerd. We mochten bij haar bemannen en dan leerde ze ons van alles over de wind, winddraaiingen, de luwtes onder de eilanden, de ribbeltjes op het water, noem maar op.
Nu terugkijkend was zij misschien wel onze beste coach en grootste fan, haha. Ik realiseer me hoe inspirerend haar passie, waar ik het eerder al over had, en haar grenzeloze enthousiasme eigenlijk is. Ik vind dat prachtig!
Overigens leer ik nog steeds van haar. Onlangs weer, tijdens het Vrijbuiterweekend bijvoorbeeld. Er stond behoorlijk veel wind en dan kan de jol, wat ik niet persé wist, gekke dingen doen. Zo is ie behoorlijk duikgevoelig… Oma vertelde me steeds dat we, voor de wind, helemaal achterin de boot moesten gaan zitten. Maar ik was eigenwijs en geloofde haar niet! In de andere boten waar ik in heb gevaren, werkt dat namelijk averechts, dan rem je eerder en dat wil je niet. Jammer dat ik dacht het beter te weten. Ze had natuurlijk volkomen gelijk.
Wat maakt het jollenzeilen voor jou zo leuk?
Een van de redenen dat ik in de Jollenklasse mee doe, is natuurlijk vanwege oma. Ik vind het bijzonder om met haar te zeilen, zelfs nu nog, op haar 93e. Ze laat mij tegenwoordig sturen en dat gaat me best goed af. Daar komt bij dat er nog een jol onze familie is, namelijk die van Patries, en dat geeft nog meer gezelligheid. Het is trouwens echt wel een gezellige klasse. Ook voor mij, al ben ik jonger dan de gemiddelde jollenzeiler. Leeftijd speelt toch minder een rol dan sommige buitenstaanders denken. Iedereen gaat om met iedereen, en we zijn betrokken.
De jol is een klassieker waar je een beetje respect voor mag hebben. Ik vind het een prachtige boot. En geniet ervan om erin te varen. Al is het écht anders varen dan ik gewend ben in bijvoorbeeld de Laser/Ilca. De Jol is een boot met een gebruiksaanwijzing, en dat maakt ‘m misschien wel juist zo leuk. Zo is het zeiloppervlak behoorlijk aan de maat, in verhouding tot de boot. En dat merk je. Je kunt ‘m alleen of met z’n tweeën varen al is dat ook wel eens een lastige beslissing die soms pal voor het vijf-minutensein nog genomen wordt. Het is een boot die je eerst moet laten lopen voor je je schoot dichttrekt. Die dingen moet je aanvoelen! En er een beetje mee spelen.
De jollenzeilers mogen dan wel wat ouder zijn, maar ze hebben over het algemeen ook veel ervaring. Weten precies wat die boot doet en waar je bij verschillende weersomstandigheden juist wel of niet moet zijn. Mooi is ook dat ze open staan voor onze inbreng, voor de inzichten van de jongere generatie. Leerzaam over en weer wat leuke gesprekken oplevert. Dit maakt de Jollenklasse dan ook zeker een sterke competitie. Eentje waar ik in elk geval nog heel lang in mee wil blijven varen!
Ik raad jonge zeilers zeker aan om ook Jol te gaan varen. Het is anders dan alle anderen en juist in die gebruiksaanwijzing zit de uitdaging. Zie het maar te doen. En dan de bak aan ervaring van een aantal ouderen, dat is serieus leuk en inspirerend. Het is zeker niet zo dat er geen jonge mensen Jol zeilen want die zijn er wel! Het zou alleen leuk zijn als we nog veel meer jonge mensen zo enthousiast kunnen krijgen. Juist de gezonde mengeling van leeftijden maakt het leuk en past deze klasse goed!”
Als je als nu niet kunt wachten om ook in een jol te stappen, dan kan dat! Zowel op Loosdrecht als op de Kaag is er een ‘promo’jol, waarin je een keer kunt proefvaren. Mocht je daarvoor interesse hebben, neem dan contact op met Hero Breuning, de secretaris van de klasse-vereniging.
