België 27-28 oktober 2018.
Ja, ik zag mezelf al gluren met de neus tegen de transparante deur van de koeling met biertjes in het clubhuis van de SNEH. De herinnering aan het evenement op het Lac l’Eau d’Heur, ondanks de ongenadig harde wind die vorig jaar ook België niet links liet liggen, was groots. En ik vond eigenlijk dat ik mezelf tekort had gedaan omdat ik niet al die verschillende biertjes heb kunnen proeven.
Een prima vooruitzicht dus met 11 inschrijvers want die knetterharde wind konden we immers niet weer krijgen. Wim Bleeker kon tot zijn grote spijt geen achterwacht regelen en Jurri Rooyakkers miste de boot door een kop-staart botsing.
Mary Plantenga bleek hierdoor ineens de hoofdbewoner van het door Wim gehuurde Golden Lake Villa te zijn, was haar stuurman Jurri kwijt en ook nog de pendeldienst tussen de Sneh en de villa. Met enig gewhatsapp en over en weer getelefoneer was Mary uit de brand en konden haar nieuwe huisgenoten Luc Ooms en Richard Reurslag bij haar intrekken.
Wanneer Ed Van Cortenberghe had geweten dat zijn fameuze whiskey onderdeel vormde van ons eigen georganiseerde ontvangst met thee, koffie en vlaai gevolgd door dé Famous Grouse, Korenwijn, bier en kruidnagelkaas had hij zich niet bediend van rare pilletjes om zijn verkoudheid te onderdrukken. We wisten natuurlijk allemaal dat er een weeromslag zou plaats vinden: Koud!!! Maar eerst konden we op de vrijdagavond in het Belgische clubhuis van de zeilvereniging genieten van de huisgemaakte lasagne, “bolo” of salade met gegrilde geitenkaas.
‘s Morgens was het raak: Bruin Blauwtje zag niet blauw van de kou maar geheel wit! In de dektent had zich in de kuil na een nachtelijk buitje een waar schaatsbaantje gevormd. Sinistere warmtedampen kwamen vanaf het meer en trokken vervaarlijk over het haventerrein. Warm aankleden dus, met de muts op en voor de zekerheid toch ook maar de zonnebril op voeren de jollen in de mistflarden de plas op. Windkrachtje 2. In totaal zijn 4 wedstrijden verzeild. Een lange zit, maar gelukkig werd halverwege de wedstrijden een lunch op het water geserveerd. Het gelegenheidsteam Pieter Bleeker/Mary Plantenga werd op de zaterdag eerste, Reinhard Schroeder tweede en Bert Hamminga,steeds meer op dreef met de oude 112 , derde. Gevolgd door Leen van Willigen, Bert Bos, Jaap van Hasselt, Martin Trompert en Luc Ooms/Richard Reurslag.
Voor de volgende dag zag het er niet best uit: een dikke 4, mogelijk 5 met uitschieters naar 6/7 en koud!!! Maar dat was van latere zorg want we hadden immers eerst nog een gezellige avond voor de boeg. Voordat we onze tocht naar België ondernamen kwamen er al berichten uit Frankrijk van Alix en Jaap van Hasselt die ‘s ochtends om 5 uur op stonden om hun zalmen zo vers mogelijk te kopen om ze vervolgens te roken. Ik heb begrepen dat ze een kleine bunker in hun tuin hebben waarin ze afhankelijk van de grote en hoeveelheid, de vissen in 3 tot 5 dagen roken. De ok-jol en jollenzeilers mochten de zalmpjes van Alix en Jaap laten fietsen op de tong: wat een overheerlijk voorgerecht. Bij de Sneh zijn aan aantal dames (bijna) de hele dag doende met snijden, bakken of smeren in de professionele keuken waar veelal een grote pan staat te pruttelen. Nog nooit heb ik varkenswangen gegeten maar nu wel en ze kwamen uit die grote pan.
Onze wangen waren inmiddels niet meer roze maar rozerood van de kou, warmte en de prachtige jaren 60 muziek. Rod Andrew (ok-jol zeiler) op gitaar en Bert Hamminga op blokfluit hebben elkaar helemaal gevonden. Monique en Martin Trompert en Jaap van Hasselt geraakten in het Flower Power tijdperk en Bert Bos geraakte dusdanig in vervoering dat hij bij het bij filmen van de muziek een soort selfie-film maakte. Belgische biertjes kunnen ook geestverruimend zijn.
De volgende dag starten er nog een handvol ok-jollen. Ons leek het verstandiger ons boeltje maar rustig op te ruimen. De uitslag van de zaterdag was bepalend. Restte nog de prijsuitreiking met jawel hoor!: een tafel vol grote flessen bier.
Hoe slecht kunnen we het nog krijgen na een jaar wind en kou: bakstenen regen! Het maakt niet uit. Volgend jaar gaan we weer zeilen op het lac l’Eau d’Heure en ik zie mezelf alweer naar die biertjes gluren.
HIER een link naar de foto’s.
Geja van Ommen
